Kto i jak może zawiesić działalność firmy?

Jeżeli przedsiębiorca nie zatrudnia pracowników, to bez względu na to, w jakiej formie jest prowadzona działalność, ma prawo ją zawiesić na maksymalnie 2 lata. Obecnie procedura zgłoszenia zawieszenia jest bardzo prosta i dla jednoosobowych przedsiębiorców odbywa się poprzez złożenie wniosku w CEIDG. Taki wniosek można złożyć m.in. za pośrednictwem Internetu.

Podstawową przesłanką umożliwiającą dokonanie zawieszenia jest konieczność niezatrudniania w momencie zawieszenia pracowników. Przy czym przez przedsiębiorcę niezatrudniającego pracowników należy rozumieć przedsiębiorcę, który nie nawiązał stosunku pracy z pracownikami, w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy (Dz. U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.). Stosownie do art. 2 tej ustawy pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę. Osoba zatrudniona jest osobą pozostającą w stosunku pracy i tym samym jest stroną tego stosunku. Warto też pamiętać, iż np. pozostawanie przez pracownika na zwolnieniu lekarskim czy urlopie wychowawczym nie powoduje ustania takiego stosunku, a co za tym idzie, przedsiębiorca nie ma prawnej możliwości skorzystania z instytucji zawieszenia. Osoby wykonujące pracę w ramach innego stosunku prawnego (np. na podstawie umowy zlecenia) nie są pracownikami i ich współpraca z przedsiębiorcą nie zamyka mu drogi do zawieszenia działalności firmy.

Maksymalny okres zawieszenia może wynieść 24 miesiące. Firma może jednak zostać zawieszona jedynie na 30 dni (to najkrótszy termin, na jaki można przerwać działalność). Przy czym jeżeli zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej obejmuje wyłącznie pełny miesiąc luty danego roku kalendarzowego, za minimalny okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przyjmuje się liczbę dni tego miesiąca przypadającą w danym roku kalendarzowym. Okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej może być oznaczony w dniach, miesiącach albo miesiącach i dniach.

Choć z instytucji zawieszenia korzystają zazwyczaj jednoosobowi przedsiębiorcy, to zawieszenia mogą teoretycznie dokonywać również spółki. Przy czym, co oczywiste, musi być spełniony warunek niezatrudniania przez spółkę pracowników. W praktyce jest to właśnie najczęstsza przeszkoda w dokonaniu zawieszenia.

W przypadku wykonywania działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej, zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej jest skuteczne pod warunkiem jej zawieszenia przez wszystkich wspólników. Oznacza to, iż wszyscy wspólnicy posiadający odrębne wpisy w CEIDG muszą złożyć stosowne zgłoszenia o zawieszeniu działalności w ramach spółki w CEIDG.

Również przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą jako wspólnik w więcej niż jednej spółce cywilnej może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej w jednej lub kilku takich spółkach. Jeżeli dany przedsiębiorca wykonuje działalność w różnych formach prawnych, np. jako wspólnik spółki cywilnej i jednoosobowy przedsiębiorca, wówczas także może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej w jednej z tych form.

W okresie zawieszenia przedsiębiorca:

-ma prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

-ma prawo przyjmować należności lub obowiązek regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej (np. regulować opłaty za najem, gaz, energię elektryczną, prowadzenie rachunku bankowego, abonament telefoniczny, podatek od nieruchomości, opłaty za użytkowanie wieczyste itp.),

-ma prawo zbywać własne środki trwałe i wyposażenie,

-ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej,

-wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa,ma prawo osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej,

-może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla czynnych przedsiębiorców.

Zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej oraz wznowienie działalności firmy następuje na wniosek przedsiębiorcy. Jednoosobowi przedsiębiorcy wpisani do CEIDG dokonują zgłoszenia na formularzu CEID-1 (on-line bądź w wybranym urzędzie gminy).

Okres zawieszenia rozpoczyna się od dnia wskazanego przez przedsiębiorcę we wniosku (przy czym nie może być to wcześniejszy dzień niż dzień złożenia wniosku, może być natomiast późniejszy). Zawieszenie trwa do dnia złożenia przez przedsiębiorcę wniosku o wznowienie wykonywania działalności gospodarczej lub do dnia wskazanego w tym wniosku, który nie może być wcześniejszy niż dzień złożenia wniosku. W stosunku do zobowiązań o charakterze publicznoprawnym zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej wywiera skutki prawne od dnia, w którym rozpoczyna się zawieszenie i trwa do dnia poprzedzającego dzień wznowienia działalności.

Zgłaszanie informacji o zawieszeniu oraz o wznowieniu działalności firmy w przypadku przedsiębiorców podlegających obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego następuje na podstawie przepisów o Krajowym Rejestrze Sądowym.

Ustawa z dnia 2.07.2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. nr 220, poz. 1447 ze zm.)

Różnice kursowe

Zgodnie z postanowieniami MSR przy przeliczaniu należności i zobowiązań a także wszelkich innych pozycji wyrażonych w walucie obcej należy stosować postanowienia MSR 21 . Choć na pierwszy rzut oka wydają się one rozbieżne od regulacji ustawy o rachunkowości, to jednak ze względu na fakt, iż w § 22 MSR 21 dozwolone jest stosowanie kursu zbliżonego do kursu wskazanego w przepisach regulujących przeliczanie na dzień zawarcia transakcji i na dzień bilansowy, w praktyce spółki stosują identyczne zasady jak te, które wynikają z polskiego prawa bilansowego.

Warto jednak dla porządku wskazać zasady dosłowne: Waluta obca jest walutą inną niż waluta funkcjonalna jednostki, a walutą funkcjonalną jest waluta głównego, podstawowego środowiska ekonomicznego podmiotu - niekoniecznie złoty polski. Pozycje pieniężne stanowią posiadane jednostki waluty oraz należności i zobowiązania przypadające do otrzymania lub zapłaty, w ustalonej lub możliwej do ustalenia liczbie jednostek waluty. Natychmiastowy kurs wymiany stanowi kurs wymiany natychmiastowego wykonania - czyli jest to kurs kupna banku, do którego mogłaby wpłynąć kwota płacona przez odbiorcę, albo kurs sprzedaży banku, w którym dokonywalibyśmy płatności za zobowiązanie. Kurs zamknięcia stanowi natychmiastowy kurs wymiany na dzień bilansowy- czyli jest to kurs kupna banku z dnia bilansowego, do którego mogłaby wpłynąć kwota płacona przez odbiorcę, albo kurs sprzedaży banku z dnia bilansowego, którym dokonywalibyśmy płatności za zobowiązanie.   Transakcję w walucie obcej początkowo ujmuje się w walucie funkcjonalnej, stosując do przeliczenia kwoty wyrażonej w walucie obcej natychmiastowy kurs wymiany waluty funkcjonalnej na walutę obcą, obowiązujący na dzień zawarcia transakcji, a więc tylko po kursach kupna i sprzedaży banku. Na każdy dzień bilansowy pozycje pieniężne w walucie obcej przelicza się przy zastosowaniu kursu zamknięcia, zatem tylko po kursach banków. Powyższe zasady mogą więc być dość uciążliwe, zatem wykorzystuje się następujące postanowienie, zawarte w MSR 21  § 22: "Z przyczyn praktycznych często stosuje się kurs zbliżony do rzeczywistego kursu obowiązującego w dniu zawarcia transakcji, na przykład zastosować można kurs średni w danym tygodniu lub miesiącu dla każdej waluty obcej, w której zrealizowano transakcje w danym okresie".

Początkowa wycena nieruchomości inwestycyjnych

Zasada podstawowa
Nieruchomość inwestycyjna powinna być początkowo wyceniona według ceny nabycia lub kosztu wytworzenia. Przy początkowej wycenie uwzględnia się koszty przeprowadzenia transakcji.
Podobnie jak w przypadku innych aktywów, na cenę nabycia nieruchomości składa się cena zakupu powiększona o wszelkie koszty bezpośrednio związane z transakcją zakupu. Do kosztów bezpośrednio związanych z transakcją zakupu zalicza się na przykład:

• opłaty za obsługę prawną,
• podatek od zakupu nieruchomości
• pozostałe koszty transakcji.

Wytworzenie nieruchomości we własnym zakresie
Jeśli jednostka wytwarza nieruchomość we własnym zakresie, wówczas kosztem wytworzenia nieruchomości zbudowanej przez jednostkę jest jej koszt ustalony na dzień zakończenia budowy i przystosowania do użytkowania. Do tego momentu nieruchomość wyceniana jest zgodnie z  MSR 16. Z dniem zakończenia budowy nieruchomość staje się nieruchomością inwestycyjną.
Odroczenie płatności
Jeżeli płatność za nieruchomość jest odroczona, ceną nabycia będzie równowartość ceny płatnej w gotówce. Różnica między ceną gotówkową a łączną kwotą płatności ujmowana jest jako koszt z tytułu odsetek w okresie kredytowania.
Wycena inwestycji po początkowym ujęciu
Jednostka, dokonując wyboru zasad rachunkowości w odniesieniu do nieruchomości inwestycyjnych, powinna wybrać jako zasadę rachunkowości jedną z metod wyceny: model wartości godziwej lub model ceny nabycia a następnie stosować wybraną metodę wyceny do wszystkich swoich nieruchomości inwestycyjnych.
Uwaga!
Wybrany model wyceny dotyczy wszystkich nieruchomości zakwalifikowanych do inwestycji. Jest tylko jeden wyjątek od tej reguły - gdy nieruchomość wyceniana jest według wartości godziwej, wówczas nie może być dalej w ten sposób wyceniana, ponieważ brak podstaw i informacji do takiej wyceny.
Warto pamiętać, że zgodnie zMSR 8 Zasady ( polityka ) rachunkowości, zmiany wartości szacunkowych i korygowanie błędów można dobrowolnie zmienić zasadę rachunkowości, pod warunkiem że zapewni ona bardziej właściwą prezentację transakcji, innych zdarzeń lub warunków w sprawozdaniu finansowym jednostki. Jest jednak bardzo mało prawdopodobne, aby zmiana modelu wartości godziwej na model ceny nabycia uczyniła prezentację bardziej właściwą.
Zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 1a UoR inwestycje w nieruchomości wycenia się na dzień bilansowy według zasad stosowanych do środków trwałych lub według ceny rynkowej bądź inaczej określonej wartości godziwej. Przy czym od 2009 r. skutki zmian wyceny oraz wszelkie koszty i przychody związane z taką inwestycją powinny być odnoszone na "Pozostałe przychody operacyjne"/"Pozostałe koszty operacyjne".

Zatrudnienie osoby przebywającej na świadczeniu przedemerytalnym

Zatrudnienie na podstawie umowy o pracę w każdym przypadku powoduje obowiązek wszystkich ubezpieczeń w ZUS. Pracodawca opłaca za osobę przebywającą na świadczeniu przedemerytalnym składki ubezpieczeniowe na zasadach i w sposób przewidziany dla pracowników. Bez znaczeniu jest także że przebywa on na wskazanym świadczeniu.
Osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę podlega obigatoryjnie ubezpieczeniom społecznym  wszystki ryzyk tz. emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu oraz ubezpieczeniu zdrowotnemu.
Ubezpieczenia te są dla pracownika obowiązkowe od dnia nawiązania przez niego stosunku pracy do dnia jego ustania.
Zgłoszenie pracownika do ubezpieczeń społecznych i zdrowotnego w ZUS dokonuje pracodawca na formularzu ZUS ZUA , z kodem tytułu ubezpieczenia 01 10 XX - gdzie piąty znak tego kodu informuje o ustalonym prawie do emerytury bądź renty , zaś szósty znak kodu tego ubezpieczenia to informacja o stopniu niepełnosprawności osoby ubezpieczonej.
Pracodawca sporządza i przekazuje do ZUS  za danego pracownika za każdy miesiąc dokumenty rozliczeniowe tj. ZUS RCA oraz deklarację rozliczeniową ZUS DRA. W tych dokumentach uwzględnia należne składki ubezpieczeniowe od wszystkich dokonanych lub postawionych do dyspozycji pracownika oskładkowanych wypłat od pierwszego do ostatniego  dnia miesiąca kalendarzowego, którego dokumenty te dotyczą.

Powyższe uregulowania  wynikają z :
- art. 66 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1 i art 12 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( Dz. U. z 2009 r. nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz
- art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniu opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych ( Dz. U. z 2008 r. nr 164, poz. 1027 ze zm.)

Jakie są vatowskie skutki sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego przez czynnego podatnika VAT po pierwszym zasiedleniu?

Przykład:
Osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą (płatnik VAT) zakupiła w 2011r. nowe mieszkanie od dewelopera z 8% VAT, traktując je, jako towar do przyszłej odsprzedaży w ramach prowadzonej działalności. Aktualnie w mieszkaniu prowadzone są prace (ulepszenia ze stanu deweloperskiego), polegające na montażu podłóg, wyposażeniu kuchni itp. Całkowity koszt tych ulepszeń nie przekroczy 10% wartości początkowej lokalu.

Jeżeli mieszkanie zostałoby sprzedane przez upływem dwóch lat od jego nabycia, które jest tożsame z pierwszym zasiedleniem, to w takim przypadku do sprzedaży zastosowanie miałaby 8% stawka VAT, pod warunkiem, że spełnia ono warunki przewidziane dla budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (powierzchnia użytkowa nie przekraczająca 150m2). Gdyby natomiast mieszkanie zostało sprzedane po upływie dwóch lat, a nabywcą nie był inny czynny podatnik VAT, to w takim przypadku transakcja ta byłaby zwolniona od podatku.
Nakłady ulepszające

Kryterium okresowe, mogące mieć ewentualne znaczenie dla celów VAT, dotyczy okresu dwuletniego, który jest liczony pomiędzy momentem pierwszego zasiedlenia a dostawą. Skoro przepisy uptu odsyłają nas do regulacji zamieszczonej w przepisach updof dotyczących nakładów ulepszających, tym samym muszą być spełnione wszystkie warunki tejże ustawy, które normują kwestię ulepszenia.

Stąd też regulacja uptu dotyczy takiego przypadku, w którym w momencie zakupu mamy do czynienia ze zdatnym i kompletnym lokalem mieszkalnym, który po nabyciu był ulepszany w drodze ponoszenia nakładów w wysokości, co najmniej 30% wartości początkowej. Z tego też względu w naszym przypadku nie mamy do czynienia z ulepszeniem lokalu mieszkalnego, ponieważ nie był on ani kompletny w momencie zakupu, ani też poczynione nakłady nie przekraczały 30% jego wartości początkowej. Dlatego też w naszym przypadku same nakłady ulepszające nie mają decydującego znaczenia dla ewentualnych skutków w VAT przy sprzedaży lokalu.

Stawka VAT

W odniesieniu do zapytania o stawkę podatku przy sprzedaży lokalu mieszkalnego przed upływem pięciu lat lub po upływie tego okresu niezbędne jest ustalenie, czy mamy do czynienia z pierwszym zasiedleniem, a tak jest w omawianym przypadku. Zgodnie z przepisami uptu przez zasiedlenie rozumie się, bowiem oddanie lokalu pierwszemu nabywcy po jego wybudowaniu, dokonane w ramach wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu - w naszym przypadku miało to miejsce po stronie dewelopera.

Okoliczność pierwszego zasiedlenia jest wielce istotna, ponieważ dostawy budynków lub ich części (lokale) - co do zasady - są zwolnione z VAT, o ile spełniają określone warunki.

Jak obliczać wynagrodzenie urlopowe

Za czas urlopu wypoczynkowego pracownikowi przysługuje wynagrodzenie. Jednak nie wszystkie składniki doliczane do pensji należy brać pod uwagę przy ustalaniu podstawy wynagrodzenia za urlop.

Za czas urlopu pracownikowi przysługuje wynagrodzenie. Obliczając jego wysokość, należy uwzględnić stałe i zmienne składniki wynagrodzenia. Do podstawy obliczeń wlicza się m.in. wypłacony pracownikowi dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych.

Nie wszystkie składniki doliczane do pensji będą brane pod uwagę przy ustalaniu podstawy wynagrodzenia za urlop. Listę składników niewliczanych do podstawy ustalania wynagrodzenia urlopowego zawiera § 6 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop.

Do podstawy obliczania wynagrodzenia urlopowego nie wlicza się m.in.:

• jednorazowych lub nieperiodycznych wypłat za spełnienie określonego zadania bądź za określone osiągnięcie,
• wynagrodzenia za czas gotowości do pracy oraz za czas niezawinionego przez pracownika przestoju,
• gratyfikacji (nagród) jubileuszowych,
• wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną,
• nagród z zakładowego funduszu nagród, dodatkowego wynagrodzenia rocznego, należności przysługujących z tytułu udziału w zysku lub w nadwyżce bilansowej.

Pozostałe świadczenia niewskazane w § 6 rozporządzenia należy wliczyć do podstawy wynagrodzenia urlopowego.

Maksymalna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe – informacja ZUS

W czerwcu, lipcu i sierpniu 2012 r. maksymalna podstawa wymiaru składek na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe dla niektórych grup ubezpieczonych wynosi 9115,23 zł, czyli 250 proc. przeciętnego wynagrodzenia w pierwszym kwartale 2012 r. – poinformował ZUS.
Zgodnie z komunikatem Prezesa GUS przeciętne wynagrodzenie w pierwszym kwartale 2012 r. wynosiło 3646,09 zł.

Informacja podana przez ZUS dotyczy: osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczególnych, twórców i artystów, osób prowadzących działalność w zakresie wolnego zawodu w rozumieniu przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, a także osób prowadzących działalność w zakresie wolnego zawodu, z której przychody są przychodami z działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, wspólnika jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz wspólników spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej, osób które prowadzą niepubliczną szkołę, placówkę lub ich zespół, na podstawie przepisów o systemie oświaty oraz osób współpracujących z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność gospodarczą.

Nakłady ponoszone w trakcie użytkowania - ulepszenia i remonty środków trwałych

Uregulowania MSR dotyczące klasyfikowania nakładów ponoszonych w trakcie użytkowania środków trwałych są takie same, jak obowiązujące przepisy ustawy o rachunkowości. O tym, czy powinniśmy powiększyć wartość początkową, czy też nie decyduje nie kwota poniesionych nakładów, ale ich charakter i wpływ na możliwość osiągania większych (zwiększonych w stosunku do początku okresu użytkowania) korzyści ekonomicznych z tego aktywa.
I tak - zgodnie z przepisami MSR 16 - nakłady na ulepszenia czyli podwyższenie wartości środków trwałych powinny korygować ich wartość początkową. Jeśli jednostki ponoszą w trakcie użytkowania nakłady na środek trwały muszą ocenić, czy nakłady te przyczyniają się do wzrostu wartości użytkowej, czy też jedynie służą bieżącemu utrzymaniu sprawności technicznej. MSR wskazuje, że późniejsze nakłady na pozycję rzeczowych aktywów trwałych, która została już ujęta jako składnik aktywów, powinny zostać dodane do wartości bilansowej tego składnika aktywów, o ile jest prawdopodobne, że jednostka gospodarcza uzyska przyszłe korzyści ekonomiczne, które przewyższą korzyści możliwe do osiągnięcia w ramach korzyści pierwotnie oszacowanych, uzyskiwanych z już posiadanego składnika aktywów. Mamy wtedy do czynienia z ulepszeniem środka trwałego.
MSR nie określa żadnej minimalnej kwoty, która jest dolną granicą podwyższenia wartości początkowej, tak jak to czynią ustawy podatkowe (tu kwota 3.500 zł w roku podatkowym). To sama jednostka ma obowiązek indywidualnie ocenić, czy nastąpił wzrost wartości użytkowej, czy też nie.
Analogiczna zasada obowiązuje w polskim prawie bilansowym. Ustawa o rachunkowości, w art. 31 ust. 1 stanowi:
"Wartość początkową stanowiącą cenę nabycia lub koszt wytworzenia środka trwałego powiększają koszty jego ulepszenia, polegającego na przebudowie, rozbudowie, modernizacji lub rekonstrukcji i powodującego, że wartość użytkowa tego środka po zakończeniu ulepszenia przewyższa posiadaną przy przyjęciu do użytkowania wartość użytkową mierzoną okresem użytkowania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych przy pomocy ulepszonego środka trwałego, kosztami eksploatacji lub innymi miarami".
Przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja i modernizacja
Omawiając na czym konkretnie polega przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja i modernizacja, można wskazać że:

• przebudową jest rezultat prac budowlanych, którego istotą jest zmiana struktury wewnętrznej obiektu już istniejącego, niepowodująca zwiększenia jego powierzchni ani też kubatury;
• rozbudowa polega na zwiększeniu, w wyniku prac budowlanych, powierzchni lub kubatury w szczególności budynku, budowli, linii technologicznych itp.;
• rekonstrukcja to ponowna budowa, w efekcie której nastąpi odtworzenie określonych elementów obiektu w przestrzeni zajmowanej dotychczas przez te elementy;
• adaptacja polega na przystosowaniu obiektu do nowej funkcji, której dotychczas nie pełnił;
• modernizacja to unowocześnienie, tj. wyposażenie obiektu bądź jego elementów składowych w urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, będące wytworem nowszej myśli technicznej.

Zwrot róznicy podatku

W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub zwrotu różnicy na rachunek bankowy. wynika to z art. 87 ust.1 ustawy Vat.
Według tego przepisu, podatnik sam decyduje o tym w jaki sposób rozlicza powstała w danym okresie rozliczeniowym nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym.
Zwrot bezpośredni nadwyżki podatku naliczonego nad naleznym jest prawem podatnika, z którego może ale nie musi skorzystać.
Może także zażądać zwrotu tylko części kwoty z nadwyżki a pozostałą część pozostawić do przeniesienia na nastepny okres.rozliczeniowy.
Termin zwrotu- to 60 dni od dnia złożenia deklaracji za dany okres rozliczeniowy . Istenieje jednak możliwość zwrotu w krótszym terminie na wniosek podatnika w ciągu 25 dni licząc od dnia złożenia rozliczenia ale tylko w szczególnych przypadkach:
- gdy faktury dokumentujące kwoty należności zostały w całości opłacone,
- dokumenty celne, deklaracje importowe oraz decyzje celne także zostały opłacone,
- import towarów rozliczanego zgodnie z art.33a ustawy, WNT nabycia towarów, świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest usługobiorca ;ub dostawy towarów dla którego podatnikiem jest ich nabywca, jeżeli w deklaracji podatkowej została wykazana kwota podatku należnegood tych transakcji.
Jeśli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykazywał żadnej sprzedaży, kwotę podatku naliczonego za ten okres przenosi się do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy, zas podatnik tez może wystapic o jego zwrto w terminie 180 dni. Może  oczywiście też wystąpić o skrócenie tego terminu do 60 dni ale w tym przypadku musi złozyć zabezpieczenie majatkowe.
Lecz pamiętajmy w każdym przypadku organ podatkowy może wystapic o przedłużenie terminu zrotu jeżeli zasadność zrotu wymaga dodatkowej weryfikacji.
Złożenie korekty deklaracji przez podatnika powoduje, że wszystkie terminy zwrotu liczymy ponownie od daty złożenia deklaracji korygującej.

Kryteria wyboru formy opodatkowania

         Aspekt prawny

Każda osoba fizyczna także występująca jako wspólnik w spółce cywilnej  rozpoczynająca działalność gospodarczą musi ją zarejestrować oczywiście przepisy wyłączają rolników, którzy nie mają obowiązku rejestrowania działalności                w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego, a także wynajmowania pokoi       i miejsc na ustawienie namiotów, sprzedaży domowych posiłków i świadczenia podobnych usług związanych z pobytem turystów  w gospodarstwie rolnym.

W przypadku wyboru formy opodatkowania dla działalności gospodarczej jedynie osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą indywidualnie bądź w formie spółki lub uzyskujące przychody z najmu mają prawo do wyboru formy opodatkowania. Inne osoby fizyczne oraz osoby prawne i jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej rozliczają się wyłącznie na zasadach ogólnych oraz według podatku dochodowego od osób prawnych stosownie do swojego statusu.

W formie karty podatkowej mogą być tylko opodatkowani tak zwani drobni przedsiębiorcy, którzy prowadzą działalność gastronomiczną oraz także w zakresie niektórych wolnych zawodów. Uproszczoną formę rozliczania się z urzędem skarbowym stanowi ryczałt ewidencjonowany ale w tej metodzie mogą się rozliczać przedsiębiorcy prowadzący i wykonywujący niektóre wolne zawody, oraz jeśli dalej kontynuują swoją działalność a obroty nie przekroczyły kwoty 150 000 euro. Rozliczenia według podatku liniowego 19 % nie mogą wybrać jedynie osoby, które w ramach swojej działalności gospodarczej  świadczą usługi na rzecz byłego pracodawcy, jakie w roku podatkowym lub w roku poprzednim wykonywały w ramach stosunku pracy u danego przedsiębiorcy.

Dochód uzyskiwany z działalności gospodarczej osób fizycznych   i spółek osobowych  z wyłączeniem spółek kapitałowych , jest zawsze dochodem osobistym podatnika PIT, który rozliczamy i opodatkowujemy według jednej  z omówionych wcześniej metod. Wszystkie limity przesądzające o konieczności wyboru formy opodatkowania dochodu lub rodzaju prowadzonej księgowości określane są w euro i od kilku lat pozostają nie zmienione.

Działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza- oznacza działalność zarobkową: wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającej na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych. Prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły,     z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art.10 ust. 1 pkt 1,2, i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, przychodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów tak zwany nieograniczony obowiązek podatkowy.

Każdy krajowy podmiot gospodarczy prowadzący działalność gospodarczą na terenie Polski podlega zasadom opodatkowania obowiązującym    w danym kraju. Podstawy prawne nakładania podatków w Polsce są zawarte w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku. Konstytucja określa między innymi, że nakładanie oraz określenie podatków może    w Polsce następować tylko w formie ustawy.

Polskie prawo podatkowe przewiduje dwie formy opodatkowania dochodów działalności gospodarczej prowadzonej przez osoby fizyczne oraz spółki cywilne      i osobowe tych osób. Opodatkowanie na zasadach ogólnych, którego źródłem prawa jest Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz na zasadach podatku liniowego. Podstawą opodatkowania jest w tym przypadku dochód, którego zasady wyznaczania i opodatkowania zostały przybliżone w rozdziale pierwszym. Druga forma opodatkowania dochodu z działalności gospodarczej to dwa rodzaje ryczałtu który uregulowany jest Ustawą o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Ustawa ta w odniesieniu do działalności gospodarczej dopuszcza dwie możliwości opodatkowania dochodów: karta podatkowa oraz ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, także omówionych dokładnie w rozdziale pierwszym.

Możliwość wyboru formy opodatkowania uzależniona jest od dwóch czynników: rodzaju prowadzonej działalności oraz skali prowadzonej działalności mierzonej wysokością przychodów oraz wielkością zatrudnienia. Biorąc to pod uwagę trzeba zaznaczyć że założenie ksiąg rachunkowych to znaczy prowadzenie pełnej księgowości jest obowiązkowe dla osób fizycznych, spółek cywilnych, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich, spółdzielni socjalnych, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaż towarów, produktów  i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro. Po przeliczeniu na złote jest to kwota 5 067 120 zł. Kwoty wyrażone w euro  przelicza się na walutę polską według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu 30 września roku poprzedzającego rok obrotowy. Więc zanim się weźmiemy za wybór metody opodatkowania musimy się zaznajomić z przepisami jaką metodę możemy wybrać do danej działalności gospodarczej, którą zamierzamy prowadzić.

        Aspekt finansowy

Aspekt finansowy jest chyba jednym z najważniejszych kryteriów, które bierzemy pod uwagę wybierając formę opodatkowania, ponieważ wysokość opodatkowania i kwoty podatku jaki przyjdzie płacić przy danej działalności gospodarczej jest podstawowym kryterium wyboru danej formy opodatkowania dlatego dopiero gdy przejdziemy już przez mozolną procedurę wybrania formy opodatkowania to musimy się też liczyć z innymi kwestiami finansowymi jej wyboru, ponieważ w zależności od wybranej metody będziemy też potrzebować programu księgowego dzięki któremu będziemy ewidencjonować naszą działalność gospodarczą a jak widać poniżej ceny programów księgowych są bardzo zróżnicowane w zależności od formy podatkowej jaką wybraliśmy, oczywiście że najwięcej zapłacimy za program dla pełnej księgowości, ale cena wynika z jego złożoności i skomplikowanych procedur ewidencyjnych. Poniżej przedstawiłam parę programów księgowych ich opis i cenę za który moglibyśmy go nabyć, w zależności jaką wcześniej formę opodatkowania wybraliśmy.

Przykłady cen za programy księgowe do prowadzenia ewidencji księgowej przedsiębiorstwa

Tabela 4 Przykładowe ceny programów księgowych

Nazwa programu księgowego	Cena danego programu
Rachmistrz GT	488,00
RAKSSQL Finanse i Księgowość	1,590,00
Ala- mała księgowość	354,00
Ramzes Księgi Handlowe	1,450,00
Rewizor GT	1,199,00
SYMFONIA Finanse i Księgowość Premium	1,970,00
SYMFONIA Mała Księgowość Premium	690,00
Ramzes Ryczałt	280,00

Źródło: opracowanie własne

Druga ważna kwestia to czy sami będziemy prowadzić księgowość naszej firmy, trochę ryzykowny wybór chyba że mamy do tego kwalifikacji, czy zatrudnimy księgowego na etat lub część etatu do firmy, dobra rzecz mamy na miejscu pomoc    w trudnych sytuacjach podatkowych i na bieżąco informację o sytuacji finansowej naszej firmy, no ale to się wiąże też z dodatkowymi obciążeniami finansowymi nie tylko pensja dla księgowego ale także opłacenie od niej ZUS-u oraz podatku dochodowego od pracownika, nie zapomnijmy także o naszym ZUS-ie jako właściciela, który jest też dla nas dużym obciążeniem finansowym. Możemy oczywiście zlecić prowadzenie spraw księgowych naszej firmy odpowiedniemu biuru rachunkowemu, poniżej przedstawiam przykładowy cennik usług biura rachunkowego, to też spory wydatek ale na pewno konieczny, bez tego prowadzenie działalności gospodarczej i rozliczanie się z urzędami będzie bardzo trudne                i ryzykowne, przecież chcemy prowadzić ją zgodnie z przepisami prawnymi              i podatkowymi.

Wysokość składek na ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych *

Tabela 5 Składki ubezpieczeń społecznych za 2010 rok

Rodzaj składki oraz konto	Z dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym	Bez dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego
Ubezpieczenia społeczne ** konto: 83 1010 1023 0000 2613 9510 0000	559,49 zł	513,24 zł
Ubezpieczenie zdrowotne konto: 78 1010 1023 0000 2613 9520 0000	233,32 zł	233,32 zł
Fundusz Pracy konto: 73 1010 1023 0000 2613 9530 0000	46,25 zł	46,25 zł

Źródło : www. mf.gov.pl

* dotyczy osób prowadzących pozarolniczą działalność, dla których minimalną podstawę wymiaru stanowi kwota 1887,60 zł (60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na rok 2010)

** kwota składki na ubezpieczenie wypadkowe obliczona stopą procentową w wysokości 1,67% obowiązującą od 1 kwietnia 2009 r., właściwą dla płatników składek zgłaszających w poprzednim roku kalendarzowym do ubezpieczenia wypadkowego przeciętnie miesięcznie nie więcej niż 9 osób. W okresie od 1 kwietnia 2006 r. do 31 marca 2009 r. stopa procentowa dla takich płatników wynosiła 1,8%. [6]

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne dla tych osób w 2010 r. stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa niż 395,10 zł (30% kwoty minimalnego wynagrodzenia w 2010 r.). Możemy z nich korzystać tylko przez okres dwóch lat od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej i to pod warunkiem, że wcześniej w okresie pięciu lat nie prowadziliśmy żadnej działalności gospodarczej[7].

Za 2010 r. składka na ubezpieczenia społeczne wyżej wymienionych osób nie może być niższa niż:

Tabela 6 Składki na ubezpieczenie społeczne  w 2010 roku korzystające z ulgi ZUS na dwa lata

77,12 zł	(tj. 19,52%) na ubezpieczenie emerytalne
23,71 zł	(tj. 6%) na ubezpieczenia rentowe
9,68 zł	(tj. 2,45%) na ubezpieczenie chorobowe

Źródło: www. mf.gov.pl

Dla wszystkich ubezpieczonych wysokość składek na poszczególne ubezpieczenia od 1 stycznia 1999 r. wynosi:

Tabela 7 Składki procentowe ubezpieczeń społecznych

ubezpieczenie emerytalne	19,52% podstawy wymiaru
ubezpieczenia rentowe
- od 1.01.1999 r. do 30.06.2007 r.	13,00% podstawy wymiaru
- od 1.07.2007 r. do 31.12.2007 r.	10,00% podstawy wymiaru
- od 1 stycznia 2008 r.	6,00% podstawy wymiaru
ubezpieczenie chorobowe	2,45% podstawy wymiaru
ubezpieczenie wypadkowe:
- od 1.01.1999 r. do 31.12.2002 r.	1,62% podstawy wymiaru
- od 1.01.2003 r. do 31.03.2006 r.	od 0,97% do 3,86% podstawy wymiaru
- od 1.04.2006 r. do 31.03.2007 r.	od 0,90% do 3,60% podstawy wymiaru
- od 1.04.2007 r. do 31.03.2009 r.	od 0,67% do 3,60% podstawy wymiaru
- od 1.04.2009 r.	od 0,67% do 3,33% podstawy wymiaru

Źródło: www. mf.gov.pl

Jak widzimy zarówno składki za nasze ubezpieczenie jako właściciela firmy i składki odprowadzane od pracowników, procentowo są takie same, kwotą minimalnego wynagrodzenia w 2010 roku dla pracującego na pełen etat jest kwota 1,317,00, od której odprowadzamy ZUS oraz podatek dochodowy wyliczony według skali progresywnej, którą tabelę zamieściłam w rozdziale pierwszym omawiając metodę opodatkowania na zasadach ogólnych.

Poniżej przedstawiam przykładowy cennik za usługi księgowe według różnych form podatkowych.

Tabela 8 Przykładowy cennik usług księgowych

KLIENCI POSIADAJĄCY UMOWY O PROWADZENIE URZĄDZEŃ KSIĘGOWYCH (OPŁATA W FORMIE RYCZAŁTU)
PROWADZENIE EWIDENCJI PRZYCHODÓW BEZ EWIDENCJI VAT
do 5 dokumentów	100 zł
do 30 dokumentów	150 zł
do 100 dokumentów	300 zł
PROWADZENIE KSIĘGI PRZYCHODÓW I ROZCHODÓW BEZ EWIDENCJI VAT PROWADZENIE EWIDENCJI PRZYCHODÓW Z EWIDENCJĄ VAT
do 5 dokumentów	150 zł
do 30 dokumentów	200 zł
do 100 dokumentów	300 zł
PROWADZENIE KSIĘGI PRZYCHODÓW I ROZCHODÓW Z EWIDENCJĄ VAT
do 5 dokumentów	200 zł
do 30 dokumentów	300 zł
do 100 dokumentów	400 zł
PROWADZENIE KSIĄG HANDLOWYCH
do 30 dokumentów	800 zł
do 100 dokumentów	1100 zł
sprawozdania roczne (bilans)	1-3 opłaty miesięczne
ROZLICZENIA PRACOWNIKÓW
Listy płac, kartoteki wynagrodzeń, deklaracje ZUS, PIT-4, PIT-11	cena od osoby
do 5 osób	30 zł
powyżej 5 osób	25 zł
umowy zlecenia, umowy o dzieło	od 20 zł
OPŁATY POZOSTAŁE
zamknięcie roku KPIR, Ewidencja Przychodu	opłata za grudzień

NOWI KLIENCI
DEKLARACJE
Obliczenie zaliczki na podatek dochodowy	100 zł
VAT-7	100 zł
PIT-28	100 zł
PIT-11 / PIT-8B	70 zł
Dokumenty rozliczeniowe ZUS pracodawcy	70 zł
ZAPISY W EWIDENCJACH OPŁATA ZA 1 ZAPIS
Ewidencja przychodu	2 zł
Księga Przychodów i rozchodów	3 zł
Ewidencja VAT sprzedaży	2 zł
Ewidencja VAT zakup	2 zł
SPRAWOZDANIA DO URZĘDU STATYSTYCZNEGO
Osoby fizyczne	od 30 zł
Osoby prawne	od 50 zł

Źródło: www. usługi.ceny.rach.pl

Wymieniłam powyżej tylko dwa główne podstawowe czynniki, które wliczamy do kosztów prowadzenia działalności gospodarczej, ale są przecież jeszcze związane z zatrudnieniem pracowników, pomieszczeń gospodarczych i biurowych, ubezpieczeniem firmy i pozostałe, które są uwarunkowane od skali i formy działalności gospodarczej, którą zamierzamy prowadzić. Wszystkie te koszty finansowe musimy zliczyć na samym początku zanim zaczniemy prowadzić działalność gospodarczą, bo to da nam obraz czy jesteśmy wstanie wygenerować takie przychody, które umożliwią nam po odjęciu wszelakich kosztów na otrzymanie takiego dochodu, który nam umożliwi dalszy rozwój firmy a nie wpędzi w tarapaty finansowe. Jak widać wybór metody opodatkowania to poważny wybór na wielu płaszczyznach.

        Aspekt informacyjny

Jedno także z podstawowych kryteriów wyboru formy opodatkowania działalności gospodarczej to aspekt informacyjny. Ponieważ wybierając najprostszą formę opodatkowania jak ryczałt od przychodów ewidencjonowanych lub karta podatkowa mamy wyłącznie informację o przychodach jakie uzyskaliśmy, są to informacje widoczne dla nas lub dla zewnętrznych instytucji lub kontrahentów. Wybierając formę  działalność na zasadach książki przychodów i rozchodów, mamy już  bardzo ogólne ale możliwość uzyskania informacji podstawowych o kwotach  naszych kosztów:

Ø     kwotę zakupu towaru,

Ø     koszty uboczne zakupu towarów,

Ø     kwotę wynagrodzeń,

Ø     pozostałe wydatki.

Sami musimy ustalić czy dla nas jest to wystarczająca informacja   a także dla zewnętrznych odbiorców i kontrahentów z którymi chcemy współpracować. Musimy ustalić jakie informację, które możemy pozyskać  z ewidencji księgowej są dla nas ważne a także jakie będą potrzebne dla innych instytucji. Wiadomo, że jeśli planujemy działalność na małą skalę, jako mały podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży wraz z kwotą VAT nie przekroczyła w 2009 roku wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro to jest 5 067 000 zł., to może te informacje wymienione powyżej starczą. Lecz jeśli planujemy naszą działalność na duża skale    i chcemy uzyskać jak najlepszy zakres informacyjny       z ewidencji gospodarczej na temat sytuacji finansowej naszej firmy, to najlepszą metodą jest pełna księgowość, którą możemy wybrać dobrowolnie nawet jeśli nie przekraczamy limitu koniecznego do przejścia na księgi handlowe. Ponieważ racjonalne prowadzenie działalności gospodarczej wymaga zachowania przez przedsiębiorcę odpowiedniej relacji między osiągniętymi przychodami                      a ponoszonymi kosztami. A prowadząc pełną księgowość mamy pełny obraz rentowności czyli stanu finansowego firmy wyrażonego wynikiem finansowym osiągniętym z działalności gospodarczej.

Wynik finansowy przedsiębiorstwa jest jedna  z najważniejszych miar przecież jego sprawności i kondycji finansowej. Powstaje on w rezultacie zsumowania wyników zwyczajnych jak  i wyników nadzwyczajnych, które powstały w skutek jakiś nieprzewidzianych zdarzeń losowych. Najprościej mówiąc jest to różnica pomiędzy kwotą wygenerowanych przychodów oraz wartością powstałą        z tego tytułu kosztów, składa on się z poszczególnych poziomów wynikowych:

Ø     działalność podstawowa,

Ø     działalność operacyjna,

Ø     działalność gospodarcza,

Ø     uwzględnienie zdarzeń nadzwyczajnych,

Ø     poziom wyniku finansowego brutto.

Do podstawowych czynników, które wpływają na wynik finansowy to przecież:

Ø     przychody netto ze sprzedaży produktów, towarów oraz materiałów,

Ø     pozostałe przychody operacyjne,

Ø     przychody finansowe,

Ø     koszty działalności operacyjnej,

Ø     pozostałe koszty operacyjne,

Ø     koszty finansowe,

Ø     saldo zysków i strat nadzwyczajnych.

Dzięki prowadzeniu naszej działalności gospodarczej przy pomocy księgi handlowej mamy pełny obraz ponoszonych przez nas kosztów, które są wyszczególnione według różnych kryteriów:

Ø     według ich struktury:

§      koszty proste: koszty zaliczane do rodzajowych,

§  koszty złożone: które posiadają strukturę wewnętrzną na przykład : koszty wytworzenia jak materiały bezpośrednie, robocizna bezpośrednia itp.

Ø     według ich związku z produktami:

§      koszty bezpośrednie: można je przypisać do danego produktu bezpośrednia,

§      koszty pośrednie: wspólne dla większej liczby produktów.

Ø     według miejsc ich powstawania: koszty wydziałów podstawowych, koszty wydziałów zaopatrzenia, koszty wydziału zbytu itp.

Ø     według związku z procesem produkcji:

§      koszty podstawowe: koszty nieodłącznie związane    z procesem technologicznym,

§      koszty ogólne: koszty ponoszone dla zapewnienia sprawnego funkcjonowania jednostki gospodarczej.

Ø     według zaliczenia do wyniku finansowego;

§      koszty przyszłych okresów: zwane inaczej rozliczeniami międzyokresowymi kosztów,

§      koszty danego roku: koszty poniesione w danym roku i dotyczące przychodów danego roku.

Ø     według obszaru działalności: koszty zwykłej działalności operacyjnej, pozostałe koszty operacyjne, koszty finansowe.

Ø     według rodzaju:

§      amortyzacja

§      zużycie materiałów i energii

§      usługi obce

§      wynagrodzenia

§      ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia na rzecz pracowników

§      podatki i opłaty

§      inne koszty rodzajowe

Same koszty rodzajowe jak dużo informacji już dostarczają dla właściciela i innych odbiorców o strukturze kosztów w firmie:

Ø   według zaliczania do podstawy opodatkowania: koszty uzyskania przychodu, koszty nie będące kosztami uzyskania przychodu.

Ø   według związku kosztów z przychodami; koszty wytworzenia sprzedanych produktów, wartość sprzedanych towarów   i materiałów, koszty okresu.

Ø   według ich związku z okresem sprawozdawczym; koszty czynne to znaczy poniesione w danym okresie sprawozdawczym, które nie SA kosztami danego okresu i ich rozliczanie nastąpi w przyszłych okresach. Koszty bierne; koszty tworzone na przyszłe przewidywane wydatki.

Dzięki danych szczegółowych, które zawarłam powyżej możemy stworzyć analizę finansową, która pokaże nam czynniki majątkowe, kapitałowe oraz finansowe, które mają największy wpływ na rezultaty, które osiągamy i chcemy osiągnąć z działalności gospodarczej  i możemy  wywnioskować jakie dalsze kroki musimy przedsięwzięć.

Możemy wyróżnić pięć obszarów analizy wskaźnikowej, służących ocenie:

Ø     ogólnej sytuacji finansowej,

Ø     płynności finansowej,

Ø     zadłużenia i zdolności do obsługi długu,

Ø     sprawności działania,

Ø     rentowności,

Ø     rynkowej wartości akcji i kapitału.

Mając taką ilość danych pozyskanych z księgi handlowej oraz sald   i kont księgi głównej i pomocniczej, możemy obliczyć rentowność naszego przedsiębiorstwa oraz poszczególnych interesujących nas struktur działalności, tak jak:

Ø     rentowność sprzedaży,

Ø     rentowność majątku,

Ø     rentowność kapitału własnego,

Ø     rentowność kapitałów obcych.

Widzimy jak wielkie ma znaczenie wyboru odpowiedniej metody opodatkowania dla naszej informacji co dzieje się w naszej firmie i co i w jakich obszarach musimy zmienić. Mając dane informację, możemy szybko zareagować jeśli widzimy jakieś nie dociągnięcia w strukturze naszej działalności gospodarczej.